Dag 9 o.a. de tandenpoetslessen
Door: allemaal
Blijf op de hoogte en volg
30 Juli 2014 | Oeganda, Tororo
Na een nacht onder een heldere sterrenhemel was het rustig wakker worden. Nellie, Ria, Lotte en Christine zaten alweer vroeg aan de koffie/thee. In het naastgelegen land leken een paar kalkoenen een wedstrijd te houden en de geluiden waren onbeschrijfelijk. Zowel Henk als Anne kwamen hun bed uit met de woorden: “O, ik dacht dat jullie dat waren!” Tot grote schrik van de EHBO-ers Ria, Nellie en Christine zei Henk opeens dat hij sterretjes zag. Henk was echter kiplekker en doelde op de doosjes sterretjes die klaarlagen om de CD-hope kinderen mee te verrassen. In de ochtend stonden twee tandenpoetslessen op het programma voor Ria, Lotte, Anne, Frits en Christine. Henk en Nellie hadden een bespreking over CD Hope met Tim en Wilma. In de middag zouden er kettingen gemaakt worden met de vrouwen die de naailessen volgen. Hiervoor was onze huiskamer omgetoverd in een kralensorteercentrum omdat gezien de toenemende opkomst van de dames er goed voorbereid moest worden. Ruim 30 zakjes met kralen en draden werden voorbereid en dat was geen kleinigheid!! De mannen mochten tot hun grote vreugde een fikkie stoken, want de muizen hadden lucht gekregen van ons afval. Ook ging “de wasmachine”op volle toeren want de Tororo rock had zijn sporen nagelaten. Om 11 uur begon de eerste tandenpoetsles in de kleuterschool met 23 goedlachse kleuters. Juf Joy deed de vertaling, terwijl juf Christine haar tanden in de les zette. Niet alle kinderen hebben een tandenborstel thuis en dankzij onder andere de Kamerikse tandarts Van Meurs en de mochten wij er vandaag heel wat uitdelen. Via Mondzorg Woerden, tandarts Veling uit Woerden, tandarts Van Meurs waren er voldoende kleine tandpastatubes om die erbij te geven. Juf Joy liet zien hoe je je tanden kunt poetsen als je geen borstel hebt: je pakt een takje. Je breekt het en bijt op het uiteinde en daarvan maak je een soort kwastje. Na de poetsinstructie (waarvoor Ria, Nellie en Christine een kleine training hadden gekregen van Gea, de schoonzus van Jacqueline Eberwijn) zongen wij het liedje “Brush your teeth”. De borstels werden met een tandpastasmile in ontvangst genomen. Daarna werd er “droog” geoefend. Er was nog wat tijd over om te zingen. Twee grappige Engelse bewegingsliedjes zijn populair geworden zowel in Kamerik als in Chawolo. Een liedje dat de kinderen in Chawolo zingen op de wijs van Vader Jacob was voor ons een aanleiding om dit in canon te gaan zingen. Uiteindelijk lukte het in vier groepen en dat was een heel nieuwe ervaring voor de kinderen. Een tweede les werd gegeven in groep 3 en 4 (P1 en P2). Ook deze vrolijke les werd afgesloten met de Engelse liedjes in een optocht door de klas en met een canon in vier groepen. Juf Agnes en juf Esther hadden net zoveel plezier als de kinderen. Inmiddels was het al aardig cup-a-soup tijd (en die is in Chawolo echt niet pas om 16.00 uur) en wij haastten ons richting guesthouse. Daar moesten de laatste kralen nog worden gesorteerd en even voor 15.00 uur konden Ria en Nellie richting de dames. Henk en Frits gingen voorbereidingen treffen voor de zandbak. Lotte, Anne en Christine gingen activiteiten doen met de kinderen die niet op school zitten zoals zakdoekje leggen met een alternatieve zakdoek (weten die kinderen veel wat je zingt) en Jan Huigen in de ton. Na ruim een uur dikke pret gingen de kinderen hun eigen gang en konden wij met elkaar de naailes afsluiten. Dit keer waren er 31 dames waaronder aunti Jane. Eerst waren de voorbeelden getoond en daarna kwamen de zakjes met inhoud tevoorschijn en kozen de dames hun favoriete kleurtjes uit. Een vrouw deed tijdens het vlechten de draden tussen haar tenen om ze zo vast te houden. Ria en Nellie deden ook een poging, tot grote hilariteit van de dames. De dames waren trots op hun zelfgemaakte ketting en zongen ons toe. Dit blijft iedere keer heel bijzonder. Aunti Jane vertelde ons dat zij de bijeenkomst met de vrouwen graag zou voortzetten als wij weer in Nederland zijn zodat de vrouwen nog beter leren hoe zij de kleding kunnen verstellen, een soort Woord en Draad. Frits en Christine speelden een potje volleybal met de middelbare scholieren en Henk ging voetballen. In het CD Hope Home mochten de bewoners een wit t-shirt bewerken met textielstiften en…. natuurlijk werd er weer veel gezongen, geschaakt, gepraat en plezier gemaakt. Aan de sportieve activiteiten buiten kwam plotseling een einde toen het begon te hozen. Uiteraard herinnerden wij Nellie (zoals wij bijna dagelijks moeten doen) aan haar uitspraak: “regenkleding hoeft niet in de koffer. Het regent bijna nooit en als het regent is het maar heel even.” In de schemer vertrokken wij richting het guesthouse. Gelukkig was de hoosbui toen over. Henk en Nellie gingen bij Tim en Wilma eten. Ria, Christine, Lotte, Anne en Frits leefden zich uit achter het kooktoestel en dineerden gezamenlijk. Deze dag had Henk een koe bij de horens gevat om te checken of hij nog steeds kon melken. De koe stelde het niet zo op prijs en zakte steeds verder door haar hoeven. Toen Henk de slag weer te pakken had, ging de koe er weer goed voor staan. Helaas…. er was geen fototoestel in de buurt. Frits en Henk hadden een kameleon gespot in de kleur “landweggetjesroodbruin”.
Tot slot een leuke opmerking van onze vliegenmepper Frits: de tijd vliegt, maar de vliegen niet meer!