Dag 13 - zaterdag 2 augustus

Vandaag een vol programma in Chawolo. Christine, Ria en Nellie vertrokken vroeg naar het CD Hope Home om EHBO- instructies te geven. Christine speelde weer het gewillige slachtoffer.
Voor Henk en Frits was alles kits: er moesten naden worden gekit om o.a. de plaatselijke fauna buiten te houden.
Ondertussen werkten wij met elkaar aan de voorbereidingen van de kledingbeurs met de geweldige aanbieding: drie halen niets betalen. Voor deze beurs waren alleen gezinnen uitgenodigd die niets te besteden hebben. We waanden ons in een filiaal van de H & M, met diverse afdelingen.
Het geduld van de bezoekers werd op de proef gesteld, want er mochten maar drie bezoekers tegelijk naar binnen. Aangezien het ging om gezinnen met veel kinderen, zagen wij de stapels kleding
snel slinken. Op een gegeven moment zagen we de stapels zelfs verdwijnen. Een mevrouw wond er geen doekjes om en liet binnen de kortste keren ongeveer de hele mannen-en kinderkledingafdeling in haar omslagdoek verdwijnen. Gelukkig werd iedereen bij de uitgang gecontroleerd op drie stuks per familielid en daar werd haar buit teruggebracht tot de toegestane hoeveelheid. Daarna konden wij weer gaan sorteren en was er tenminste nog iets voor de overige families.
Ria deed aan kinderopvang en gaf een schattige baby een big hug. Zij had daarbij wel eens nattigheid kunnen gaan voelen, want aan Huggies doen ze hier niet. Nellie had zich al eerder ontfermd over baby Hope die toen gelukkig geen hoopje deed, maar wel een plasje! Het warme gevoel dat de kindjes uit Chawolo ons geven, krijgt zo een heel andere betekenis.
Na de lunch keken we elkaar schaapachtig aan en was het blaten geblazen, want het thema van de children’s ministry was de gelijkenis van het verloren schaap.
Maar voordat het zover was hebben we een kleine 300 ballonnen opgeblazen. Jazeker, ook die van De Hypotheker aangevuld met die van Holland Kaascentrum. De ballonnen werden verstopt in het tochtige kantoortje van de school. Toen de schooldeur openging, kwam er meteen een hele kudde kinderen aanrennen.
Na een korte introductie van onze groep pakte Ria haar gitaar voor een vrolijke noot. Op dat moment zagen we achter in de school Tim, Wilma en Albert een ballonnengevecht aangaan. Was onze presentatie niet boeiend? Toen zagen wij dat de ballonnen spontaan de school in werden geblazen door de tocht. Erg grappig om te zien en het kostte moeite om ons gezicht in de plooi te houden. Uiteindelijk was de pingpongtafel nodig om de strijd te winnen. Het verhaal werd verteld in het Engels en Joy vertaalde in het Jap. Henk hanteerde de beamer voor de ondersteunende plaatjes. De kinderen luisterden en keken ademloos toe en gniffelden af en toe bij de plaatjes. Het verhaal ging pas echt “spreken” toen wij de mime versie uitvoerden. Herder Frits was ondanks zijn toewijding en liefdevolle aandacht voor zijn kudde schaapje Nellie kwijtgeraakt. Na een uitvoerige zoektocht vond hij haar zo mak als een lammetje achter in de school en nam haar op zijn rug. Iedereen schaterde het uit. Na dit “spek” taculaire optreden kregen alle kinderen een spekkie naar hun bekkie en een ballon. Wat een vrolijk gezicht!
Deze middag werd een bezoek gebracht aan Yacoba met haar zes zonen. Frits en Anne bleven in het CD Hope Home, want daar was het altijd gezellig. Alle buren van Yacoba kwamen kijken naar de Mzungu’s en er werd heel wat afgelachen ondanks de grote zorgen die hier leven. De gitaar van Ria schepte verwachtingen die uiteraard waar werden gemaakt. Er werd gezongen in het Engels en in het Nederlands. Ook wij werden toegezongen. Hoe toepasselijk was het om af te sluiten met “I ‘ve got joy, joy, joy.” Alweer liepen wij over de donkere pad(d)en terug naar het guesthouse. Na het eten gingen Nellie en Henk naar Tim en Wilma. De cola en de chips bleven deze zaterdagavond in de kast, want de hitte was vermoeiend geweest. De bedden werden vroeg opgezocht.